Tesadüf

Önündeki bardağa bakıp duruyordu. Daha doğrusu bardağın ağzındaki parmak izini andıran siyahlığa... Bir süre önce şu anda oturduğu koltuğa yaslanıp, şimdi önünde boş duran karton bardaktan kahvesini küçük yudumlarla tüketen, daha önce hiç görmediği, hayal gücünün ürünü, siyah rujlu kadını düşündü... Leke, yuvarlak kıvrımıyla bir damgayı andırıyordu. Siyah ruj kullanan bir kadını sevebileceği fikrinin aklına gelmesinin tam olarak o âna denk düşmesi tesadüf değildi, fakat o, bunu bilmiyordu, henüz.


//bu blog yazısı buraya havadan, bin bir çeşit alengirli işler sonucu ulaşmıştır.//